زندگي و هنر

:كاردرماني occupational therapy ‌اخه اي از علوم پزشكي است كه هدف آن بازپروري فرد به گونه اي است كه بتواند به طور مستقل زندگي كند، مراجعان كاردرماني كساني هستند كه به علت بيماري، تصادف يا مسن شدن توانايي هاي طبيعي را كه افراد ديگر دارند نداشته يا آنها را از دست داده است. بچه هايي كه به علت مشكلات مادرزادي توانايي هاي طبيعي را ندارند، كساني كه به علت عقب افتادگي هاي ذهني نمي توانند كارهاي معمولي را انجام بدهند، افرادي كه به علت افزايش سن و ناتواني هاي ناشي از آن  در مراقبت از خود دچار مشكل شده اند، كساني كه به علت آسيب هاي ناشي از تصادف نميتوانند فعاليت هاي شغلي خود را مانند قبل انجام بدهند و بسياري افراد ديگر ميتوانند از كمك يك كاردرمانگر استفاده كنند. گستردگي حرفه كاردرماني شرايطي فراهم كرده كه كاردرمانگران مي توانند در محيط هاي مختلف فعاليت كرده و با جمعيت هاي گوناگون سروكار داشته باشند. كاردرمانگران بر اساس دانش مبتني بر روان شناسي نوين و همچنين علوم پزشكي و تجزيه و تحليل فعاليت هاي هدفمند به كاركرد هاي باليني در كليه حيطه هاي توانبخشي به فعاليت و اقدامات باليني مي پردازند. اين حيطه ها عبارت اند از:1)نورولوژي: بيماراني همچون بيماران دچار سكته ي مغزي، ضربه ي مغزي، مولتيپل اسكلروزيس، پاركينسون، A. L. S، بيماران ضايعات نخاعي و.... بيماران نورولوژيك، بيماراني هستند كه با اختلالات سيستم عصبي مركزي متولد شده و يا افرادي كه در اثر بيماري و يا ضربه ي سر و كمر دچار معلوليت شدند، شايع ترين بيماري هايي كه كاردرماني در مورد آنها مفيد واقع ميشود، شامل ضايعات نخاعي، اختلالات مخچه اي، بيماري هاي نورون محركه فوقاني و تحتاني، بيماري هاي دژنراتيو پيشرونده سيستم عصبي مركزي، و پلي فوريت ها است. نقش كاردرماني در اين گونه بيماران با توجه به ماهيت، مسير و عوار بيماري، دراز مدت و با پيگيري هاي ممتد بوده و بدين جهت اهداف كلي كاردرماني در اين بيماران جلوگيري از پيشرفت بيماري و معلوليت و بازگرداندن تواناييهاي از دست رفته تا حد امكان به منظور بازگشت بيمار به زندگي اجتماعي است.